شعر ناميرا

baroot-kh22 On ۱۵ خرداد ۱۳۸۹

براي اعدامهاي اخير و زندانيان سياسي در بند
من
فرياد ناميراي خلقم
مرا بر دار بياويز
كه ميلادي دوباره خواهم داشت
دالانهاي كبود سرخ
ميعاد گاه هزاران شقايق نورس
در طلوع باورهاي حقيقي
در غروب شقاوتهاي بي فردا
مارا به سراي بودن فرامي خواند
مرا بر دار بياويز
مرا بردار بياويز
من
دوباره زاده خواهم شد
درقلب طوفانهاي بي باك
درانعكاس رودخانه
وكهكشاني بي پايان
من
در شريان زمين
دوباره خواهم روئيد
من فرياد بي پرواي خلقم
مرا بر دار بياويز
مرا بردار بياويز
اين دار
پايان راه فرداي توست
وفرداي ما
ناميرا تر از هر روز
مي آيد

ارسال شده توسط baroot-kh22 در ۲۲:۵۳

0 نظرات:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)